تبادل
لینک هوشمند
به زندان انداختن میرزا امان الله خان بختیاری(مدملیل) و مبارزات ایل جلیل بختیاری علیه استبداد صغیر تا پیروزی انقلاب مشروطه و دفاع میهنی
بنام خداوند دادار حق
که حق را عطا کرد بر مستحق
خدایی که بر جسم جان می دهد
سپس عقل و هوش و توان می دهد
بنام خداوند دائم حضور
که فرمود نرو زیر هیچ بار زور
ولیکن زمانی در این سر زمین
خلافِ همه مذهب و عُرف و دین
یکی شاه بیداد ز قوم قجر
به تخریب میهن بر بست کمر
از آنجا که دولت کفایت نداشت
به ایلات کشور عنایت نداشت
چنان نقطه ضعف داشت از دیرِباز
که هر سو کشیدند دستِ نیاز
چو وابسته گردید بر اجنبی
بگردید از اندرون منزوی
دگر رنگ را باخته بود قافیه
وطن بود در حالتِ تجزیه
ولی زان که الطافِ پروردگار
نمی خواست به خاری رَوَد این دیار
شد از بختیاری سپاهی گُسیل
خصوص از زراسوند و از مدملیل
بابادی و راکی و بهداروند
دگر ایل های نجیب و نژند
همه لشکری واحد آراسِتند
ز بهر دفاع جمله بر خواسِتند
ز دیناروند طایفه ی گوروی
نمودند ز سردار اسد پیروی
از آن ایل ها ، بامدی و گمار
بر آوردن از ایل قاجار دمار
اُسیوند و نه تیره ی گندلی
همه مُشفِقِ انقلابِ ملی
باورصاد ، حموله و کهیش به صف
سهونی در این راه بود جان به کف
کتکی و ممبینی صالحی
دلیرانِ چارلنگِ ممصالحی
گًله و بویری و شیخِ رُباط
هر آن کس ز هر جا و از هر نقاط
بفرمان ِ فرمانده سردار اسد
نشستند و سنجیدند نیک و بَد
گرفتند همه جُزعیات در نظر
که تا انقلاب را کنند بارِوَر
نشست و پی افکند ز رویِ حساب
زمینه ی خیزِشِ یک انقلاب
سرانِ قبیله را با خویشتن
نمود همره و همدل و هم سخن
همه گرد نهضت گردیده اند
اما این سه تن خوش درخشیده اند
ز (دوستی) چه گویم در این مُستند
که بود یار نزدیک سردار اسد
به نیکی مردانِ نیکو نژاد
ز امان الله خان کردند یاد
به همراه میرزا دو تن مدملی
یکی خسرو و دیگری نورعلی
ز باقی و مَحمَد و سلطان شنو
که هم پیشبین بودن ، هم پیش رو
کنون کیست مُخبر که مرد ِ رشید
چه دشواری ها دید چه رنج ها کشید!
از آن روز گار حال که دارد به یاد
که چه گونه بود دوره ی استِبداد؟
آیا زین همه خلق حتی یک نفر
ز بیداد قاجار دارد خبر؟
نه گاز و نه نفت بود و نه آبزیان
خراج بود بر دوش روستاییان
بدتر زین همه جنسِ شاه بود جَلَب
طمعکار و لوس و زیاده طلب
شه و شحنه و بستگان و وزیر
همه لاشه خوار بودن و باجگیر
نگشتند دنبالِ عیب و علت
شدند باری سنگین به دوش ِ ملت
عوارض، سریسات سه نوع مالیات
نهادند بر گردنِ ایلیات
به خرمن و باغات وقتِ ثَمَر
ببستند یک مالیاتِ دگر
ز مجموع محصول یک چارُمَش
که چار کومه نام بسِتند بر دُمش
علاوه بر این ها سالی سه بار
سه کسریِ بودجه شدند خواستار
به دوشِ ملت بس نهادند بار
که دیگر بُریدند زیرِ فشار
ز خیلِ همه ایلیاتِ وطن
به داد بختیاری دادِ سخن
با این گونه باج خواهیِ آشِکار
دگر بختیاری نیامد کنار
بپا خواسته و پایداری نمود
ز پرداختِ آن باج خود داری نمود
وز این کار آن شاهِ بی چشم و رو
به تهدید و اِرعاب آورد رو
اما بختیاریِ با معرفت
فرستاد مامورِ حُسنِ نیَت
امان الله مامور ِ این کار شد
ولیکن به ناحق گرفتار شد
میان ِ شه و قومِ آزادمَنش
پدیدار گردید تضاد و تَنِش
نشَستَند با هم سرانِ مَحَل
رهِ چاره جستند و عکس اُلعمل
پس از شور و اندیشه بر خواستند
سپاه ِ عظیمی بیا راستند
امان الله و دوستیِ کار بلَد
که بودند ز یارانِ سردار اسد
به سرداریِ شخصِ سردار اسد
به سینه ی قاجار زدند دستِ رَد
جوانمردی با نامِ امان الله
دلیر و خردمند و زرین کُلاه
یَلِ نامدار ، مردِ نیکو نژاد
به دوش بر گرفت بیرقِ عدل و داد
از آنجا به دربارِ شاهی برفت
ز بیداد پیِ داد خواهی برفت
در آن روز گاران بسیار سخت
بگردید مسافرِ پایتخت
در آن عهد و دورانِ سخت و سیاه
چه رنج ها که نا بُرد در طولِ راه
ز یکصد سوار لشکر آراسته
به دربار برفت از پیِ خواسته
اما شاهِ منحوسِ بیداد گر
فقط در نظر داشت ایلِ قجر
چو امان الله خان حضورش رسید
به نرمی سخن گفت و تندی شنید
چو تندی شنید بختیاری از او
به شد نا امید زین همه گفتگو
چو از گفتگو ، نا امیدوار شد
به زودی شستش خبردار شد
که باید رهِ دیگری پیش گرفت
که تا از کج اندیش حقِ خویش گرفت
بیاد آمدش رستمِ نامدار
که ناگشت تسلیمِ اسفندیار
به خود گفت که من زاده ی کوروشم
وَ پیوسته با ظلم در چالشم
خروشید و گفت ای شهِ ناسپاس
چو ناحق شناسی و حق ناشناس
اگر که ندانی جد من که بود
همان بود که سر پیش ِ چون تو نسود
منم خانِ خان زاده ی مدملیل
که از سوی آن قوم هستم وکیل
ز نسلِ همان بختیاری منم
کنون نره شیرِ شکاری منم
همانیم که میهن نگه داشِتیم
با این که نه چون تو سپه داشِتیم
اگر بودی شاهنشه راستین
نداشتی با آزادگان قهر و کین
تویی همچو محمود شهِ غزنوی
که با پیر طوس داشت سرِ کجروی
از این پاسخِ سخت و دندان شکن
شهنشه بپیچید بر خویشتن
چنان خشمگین گشت از این سخن
که فریاد زَد بر سَر ِ انجمن
بگفتا وی را بگیر و ببند
که تا از سویِ او نبینیم گزند
رسید چند مامورِ روباه صفَت
به زنجیر کردند بدونِ جهت
به غُل و به زنجیر کشیدند تنش
درونِ سیاه چالی اندا ختنش
هر آنچه که تدبیر بر کار بُرد
شکنجه شد و رنج بسیار بُرد
بر این باور افتاد عالی جناب
که کار بُرد ندارد حرفِ حساب
چو یک نره شیر بند و زنجیر گُسیخت
شبانه ز زندانِ بیداد گریخت
چنان خُفتگان کرد بیدار ز خواب
که در دم زدند دست بر انقلاب
بنا کرد یک نهضتی با دقت
که بر خود گرفت نامِ مشروطیت
زراسوند ، بابادی و بهداروند
دگر منجزی ، موری و عالیوند
کیارسی و راکی و با مدملیل
همه طایفه و تیره و قوم و ایل
ز دیناشی و شهنی و بَرجوی
تا اورک و لجمورک و موگوی
سهید و علاسوند و شیخ و گمار
زلکی موزرمانی ، کهیش تبار
دگر ایل خوش نام بود مالمُلی
که بنمود همراهی و همدلی
به تکمیل ِ آن انقلابِ عظیم
همه داشِتند شرکتِ مستقیم
گذشتند همه از سرِ خویشتن
که تا ظلمِ قاجار شد ریشه کن
همین خاک میهن که در آن زمان
جدا می‌شد هر ساله بخشی از آن
از آن روز تا روزِ امروز نگر
نگشته جدا بخشی زین خاک دگر
همین بیمه که هست کنون بر قرار
به جا ماند ز مردان آن روزگار
کنون تو بیا و مکَرَّر بخوان
قضاوت بکن خود از این داستان
همه باید اکنون در این روزگار
کنیم بر نیاکان خود افتخار
در آیینه‌ی دل ، کنیم انعکاس
ز َحَماتشان را ، بداریم پاس
خوش آن قوم بیدار و آزادمنش
که این نوع دفاع کرد از میهنش
سپس بختیاریِ با درک و فهم
نه خورد نه بُرد و نه برداشت سهم
همین بس که ماند زان همه نامدار
چنین نام نیکویی بَر یادگار
بگوید هر آن که برد نامشان
خداوند رحمان ، بیامرز شان
روان جوادی در اندیشه ماند
تا این داستان را به پایان رساند
ز گذشته دریاب ، آینده را
بخوان حمد و سوره سراینده را
بجاست گر به نیکی از او یاد کنید
روانش به یک فاتحه شاد کنید
خوزستان ـ ماهشهر،خرداد ماه 1399ـ خورشیدی - ابراهیم جوادی نسب
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
آمار
وب سایت:
